Ezetovsky

Kusi ją to światło słodko, przymilnie nęci, ah! Nęci... Dość! Tego chłodu na skrzydłach i w sercu... Dość! Za blisko spłoniesz i zginiesz! Mimo to krąży, im bliżej tym niepewniej jakby z łzą w każdym z oczu Tak słodko, tak słodko kusi! Choć może zabić... A ono mruga, choć niejasno i wciąż w głowie tkwi jedno pytanie: "Czy warte jest czegoś ponowne sparzenie?" Ćma w nocy w myślach marznie, co noc- za szafą, kredensem umiera I snuje w głowie myśli: "Czy nie lepiej już s

Bastion a na szańcach żołnierze imion ludzkiego dobra chmury prochem czarne, a w powietrzu krople co sieką głębiej niż ołów Niż ołów topiony gorączką złego słowa gdy żołnierz od kuli pada bez słowa a bastion kurzem z ziemi wzbitym tak iż w okopach własnych błądzą i miast wroga- matkę, brata bagnetem w serce na oślep w strachu, jak zwierze co kąsa osaczone; głodni serca, głodni ciepła. Im strzelać nie kazano choć szeregiem stoją za rękę z bronią; Trzask! Pierws

Życie to tylko fala co wzrasta i opada niewoli i wyzwala hamuje i rozwija od króla do ludu od ludu do Boga. Duch i Rozum płyną i wymijają ludzkość się upadla by wzlecieć do gwiazd lub zginąć w klatce bo teraz ni wiara ni rozum głosu w świecie nie mają bez pamięci o śmierci bez cudu każdego dnia iskierka buntu lub śruba nacisku apatia małp w zoo lub krew- jak lwy na arenie i tylko myśli jak potok płyną w tej chwili by kiedyś ustać na czas. Więc łapie je, łapie chwila słońca wśród

Są duchy co nocami w łzach wyją co gniewem ciekną, co w oczach grają złowieszczo zębami zgrzytają, tną chmury i straszą leśne ptactwo Na ich czele ogień, trawi pnie jak rdza słowiański miecz co na dnie Odry z krwi sie płucze latami, które już tylko liczbą w książce I gnają na stracenie, oszalałe i gniewne na dąb wzgórzysty, na dąb wspaniały ostały w miejscu i bezradny spoglądający na lata ludzi przeszłej chwały; Że choć jak zwierzęta, to zwierzęta z bagnetem w kła

Stali w mieście- zagubieni siwi, słabi i w opuszczeniu on ze smutkiem w starczych oczach, ona- z tatuażem numeru na starczym ramieniu. Jak brzozy w mglistym polu wśród szczebiotu młodych ptaków co za ciepłem i ziarnem pustym, mkną jak niegdyś kule w ich pradziadów. Ramiona gną się do ziemi łza rosą na szarą glebę pada we mgle- roztrzaskany hełm i szabla jak brzozy- żalem i wojną niemi Stoją i głowy chylą Brzoza- uschnie i zapomną a jej słowa jak liście zgniją zadeptane a cicha chwała? Patyna w gablocie.

Kiedyś, gdy kochaliśmy wszystko i wszystkich za wszystko i nic gdy dłonie ufnie matce w ciepłej nocy jej ramion powierzaliśmy i gdy byliśmy czyści, czyści jak łzy co teraz z nieba roszą nam usta i smutną twarz Umarliśmy w pierwszych gorzkich łzach i krzyku; Cóż to za świat! Niewinność zarżnięta w cieniu zdycha a rączki co miast zwierząt i kwiatów pieszczą się szkłem, żwirem i do krwi piąstki się zaciskają. Nóżki? Miały wśród traw i piasku plaż p&#

Na swoim odcinku frontu wzniecę ogień, radość bliskich i śmiech, choć krzesiwem i hubką- kartka i tusz i mimo że czasem wasz świat wdusza me myśli w cichy, szary grób i błąkam się z nimi wśród głuchych, szarych drzew To powstanę i będę. Nie znajdziecie na mnie kajdan ani formy, zrzucę ze stołu teleskop, sercem zajrzę dalej niż Galileo, głębiej niż Leonardo Gaście sobie mój płomień Światłem, kryzysem i kalibrem demokracji, straszcie gwałtem wieczornych wiadomo"

Trochę za zimno w pokoju bez czyjegoś oddechu, za dużo miejsca w fotelu, i za lekko na kolanach obu Trochę za mało zapachu co by z rozterki budził, i za mało słów których smak na ustach chętnie bym czuł Trochę za mało- o jedną parę oczu i ciepło splecionych dłoni. Nadmiar nieśmiałości, odrobina strachu... Chciałbym posłuchać Ciebie a potem coś o sobie powiedzieć... Ej, może... może znajdziemy któregoś dnia trochę czasu tylko dla siebie?

Za oknem noc, marzenia w walcu z Hypnosem emocje rozładują w hangarze "Sen" fale delta mówią- kariery łup zwędź komuś przed nosem, młodych sercą mkną pragnień strzały i cóż z tego? Na slumsach czyjś rytm serca przerwały zza rogu śmiertelne wystrzały Los gra z Tanatosem w ruletkę a wynikiem ich ślepej gry jest wzrost statystyk podciętych żył Sahara uczuć, Amazonka złości, cynizmu ze strachu wrota Sezamu zatrzasnął mały Ali; zbyt mali w lesie krzywych wartości, zbyt starzy- prze&#